21 / 365

20 / 365

Alergia nie jest przeciwwskazaniem dla posiadania kota ;)

Bywalcy leźników nie takie rzeczy widzieli, ale mnie widok ten rozłożył na łopatki i poczułam potrzebę uwiecznienia. 

Z ciekawostek - po imprezie o 2 w nocy pojechałam do... Legionowa, poszukać w śniegu pilota, którego zgubiłam dzień wcześniej (na wystawie kociej, z której pochodziło wczorajsze zdjęcie). Zidentyfikowałam miejsce, gdzie parkowałam, przegrzebałam śnieg - i znalazłam! Imprezy u Kyi mają MOC!

19 / 365

18 / 365

17 / 365

16 / 365

15 / 365

Jazda obowiązkowa dla mieszkańców Warszawy, czyli fioletowy Pałac. Wracałam od znajomych, nie miałam statywu ani zamiaru fotografowania nocą, ale wewnętrzny imperatyw mnie pognał. Udało się coś ustrzelić i obrobić, ale w chwili, gdy wyeksportowałam zdjęcia, mój dobry humor zniknął. To co się wyeksportowało nie nadawało się do określenia innymi słowami, niż mocno obelżywe.

Po godzinie walki i konsultacjach z P. udało się wreszcie zlokalizować winnego (wtyczka do dodawania podpisów i eksportowania) oraz obejść te durnowate kompresje. Uff, dzięki, P.!

14 / 365

13 / 365

12 / 365

11 / 365

Nie za bardzo umiem obrabiać zdjęcia. Jeszcze kolorowe jako tako idą, ale czarno-białe to dla mnie - nomen omen - czarna magia. Mam co prawda wtyczkę, która pozwala na robienie cudów na kiju w cz-b, ale jakoś nie potrafiłam się z nią zaprzyjaźnić. Dopiero sesja z P. otworzyła mi oczy. Zaczęłam wreszcie kojarzyć te dziwne funkcje z efektami, jakie wywołują i moja zachowawczość zniknęła jak sen jaki złoty. Zaczęłam poczynać sobie dużo odważniej w obróbce i wreszcie moje zdjęcia zaczęły zbliżać się do tego, co chce pokazać.

To jedno z tych zdjęć, które zostały obrobione na nowo.

10 / 365

9 / 365

To zdjęcie okupiłam okrutnym cierpieniem, albowiem mam chorobę lokomocyjną jak stąd do Honolulu. Po trzecim okrążeniu już miałam dość. Ale czego się nie robi dla sztuki!

8 / 365

7 / 365

6 / 365

5 / 365

4 / 365

3 / 365

2 / 365

1 / 365

Początek

Wróciłam do fotografowania po dłuższej przerwie i już na samym początku mój guru uświadomił mnie, że na zacne miano fotografa-amatora muszę jeszcze zapracować.

Ale uparłam się - będę systematycznie pracować nad warsztatem, czytać mądre książki i oglądać dobre fotografie.

I - oczywiście - robić własne zdjęcia. Codziennie jedno. I wierzę, że po roku będzie widać róznicę. Oto zapis mojej drogi